از خودم ناراحتم

درگیر عشق به پسری شدم که ۱۰سال مصرف کننده ی شیشه بوده و حدودا دوسال هستش که پاکه،روابط آزاد زیادی داشته و با خانمی هم چندسال ازدواج سفیدی(بدون عقد) زندگی کردن ک البته اینو مشکلی باهاش ندارم چون خودمم یکبار توو عقد جدا شدم و گذشتش به خودش مربوطه ولی این آقا اونقدری ک باید انگار ب من علاقه نداره ولی منه دیوانه جز اون چشمم کسیو نمیبینه،بخاطر اعتیادی ک قبلا داشته کل دندوناشو از دست داده و توو سن۳۳سالگی دندون مصنوعی داره،من اصلاااا یک ضعفِ عجیبی ب این آقا دارم خودمم موندم،بیاید منو سر عقل بیارید،دو روزه کلا تمومش کردم رابطمو باهاش ولی هی انگار دارم هلاک میشم برای بودنش،اصلا انگار من روانیه چش و ابروی مشکیش شدم😐چ خاکی بریزم سرم.خودم میدونم این آدمِ من نیس،من یدونه بچه ام پدر هم ندارم...این آقا حدودا۵۰ ماهیانه درآمدشه و خرج پدر مادرشم میده،خوبه ک حامی خانوادشه ولی میدونم هیچ جووووره مناسب من نییییست‌‌...چیکار کنم فراموشش کنم...حتی یه خواستگار خوب هم دارم شرایطش مناسبه منه ولی سره علاقم ب این آقا،،،بنده خدا رو حتی اجازه ی آشنائی بیشتر بهش نمیدم🤦‍♀️خودم از کارِ خودم موندم بخدا