آره ... یوقتایی میگم من مردم این چیه درونم چهرمم حتی تو آینه نمیشناسم لبخندمم دروغیه مخصوصا که یلحظه هم از صورتم نمیوفته حتی درد هم حس نمیکنم
فکر میکنم مهمان نوازی دنیا باهام اینجوری بوده
یه آدمی که از لحظه تولدتنهاس بدون دوست ،بدون همصحبت ،بدون مهارت،بدون پشتیبان ...