خاک بر سرم

واقعا حرفت عجیبه.من با این که پول دارم،ولی هیچ عملی نداشتم،قد ووزنم هم ایده آل نیست،خیلی هم به مد نیستم،تو منطقه خوب تهرانم،ولی خیلی راحتم،تازه تو هر جایی،با هر شخصی ارتباط میگیرم.

بهش فکرنکن

.من. قدم کوتاه تا چندوقت پیش خیلی عذاب می کشیدم تایه روز پاشدم گفتم عه قدم کوتاه ولی سالمم شکرخدا

عه قدم کوتاه دوتا فرشته دارم

قدم کوتاه خانواده ام سالمن

نگاه کن چقدشکرگذاری قشنگ قدر داشته هامودونستم 

گفتم خداقدندادی صلاح ندونستی

منم نچرالم هیچ کاری هم نکردم ولی عاشق خودمم .نه بگم اعتمادبه نفس دارم نه اصلا ها نگاه همون اولم گفتم قدم کوتاه

چون حرفهاتوقبول نداری خودت...

وقتی قبول کنی ویبره نمیری

یه تیپ خشگل بزن یه ادکلن خوب یه ارایش قشنگ پاشوبرو مدرسه بچه ات عزیزدلم

من شاید ۹۹درصد کارام تنهاییه.چه زمانی که دختر بودم،چه الان.

حتی خارج از کشورم بودیم،با این که زبانم خوب نیود،نقشه به دست،تو خیابانها بودم.

این ربطی به اعتماد به نفس نداره،شما از بس تو خونه ای ،عادت کردی.

برا درست کردنش،هر روز خودت رو مفید کن به بیرون رفتن،به یه بهونه ای.

روز بعد زمانش رو بیشتر کن و جاهای جدید رو امتحان کن.

با وجود تپش قلب انجام بده ،درست میشه

چند وقته ایتجوری هستی عزیزم؟

یعنی  همیشه وهمه جا باشوهرت رفتی و تاحالا یه بارم تنهایی نرفتی پیاده روی یاخرید یا جایی بشینی یه چیزی بخوری یادکتر بری و ....حتی با بچت؟

پس مغازه رو تنها رفتی همین خیلی خوبه ببین یک روزدرمیون بزوبیزون پیاده رویو خرید ودکتر و...وهربار تایمتو بیشتر کن مثلا روز اول ۵ دقیقه روزدوم ۱۰سوم یک ربع هرچی تپش قلب وحالت تهوع ت بیشتر شد وفارت افتادوسردت شد تو محلش نذار مقاومتتو هی ببر بالاتر هربار تایم بیشتری بمونی اوکیمیشی منم بعد مدت ها خونه موندن اینجوری بودم الان شکرخدا بهترم البته من همه جا تنها میرم منم بادوستام دری ودوستیه فقط مجازیه ارتباطی ندارم چون خارج ازکشورن یاشهرستانن و خونه ی خواهربرادر وفامیل هم فقط با مادروپدر میرم قبلا باهمسر سابقم میرفتم و خوشم نمیاد تنهایی برم منم شای تنهایی برم اونجاها استرس بگیرم ولی بیرون اوکیم پیاده روی میرم گاهی خزیدیا دکتر یا تابستون تو متر میشستم گاهی میرفتم آبمیوه فروشی کافه یارستورانهمین دوروبرخونمون تنهایی توام برو عادت میکنی

دوری و دوستی

با بچه هات کجاها میری؟

وحالت اوکیه کاملا با بچه هاتی؟