سو وشون

من راجب زجرهاش نگفتم راجب طرز فکرش گفتم 

خیر امیر کبیر تو نزدیکی کشور با روسیه اذر بایجان عثمانی که مقداری از خاکش تو اروپا بود تلاش خیلی زیادی کرد

بعد من اصلا حرفم راجب شخص امیر کبیر نبود این سریال از نظر ۹۰ درصد مردم ایران پس زده و مخاطبی نداره

اینم از خودم درنیاوردم و امار نشون داده مخاطب پسند نیست

حالا شما دوس داری خوب سلیقه هر کی محترمه

پند و اندرزی که میدی بخودی خود بد نیست و من حتما اینکارو میکنم اما بهتره خودتم اینکارو بکنی 

پروین اعتصامی اصلا زن ستم دیده ای نبوده درسته تو هشت سالگی ازدواج کرده اما بعدش بخاطریکه افکار  شوهرشو نمیپسندیده طلاق گرفته و اینکار بخودی خود تو اون دوران یعنی تابو شکنی بعد دانشسرای عالی رفته زیر نظر ملک و شعرای بهار شعر گفتن یاد گرفته روحیه ظلم ستیزی داشته با ستمگر مخالفت میکرده فمنیست بوده و تو شعرهاش از زنهای ستمدیده و افراد نیاز مند دفاع میکرده که همینشم تو الان و این دوره خودش تابو شکنیه پس اصلا محافظه کار نبوده که دوستمون میگه اون زمانا همه زنای ایرانی بدبخت و  تو سری خور  بودن 

البته روی صحبت من از اولم با ایشون بود نه جنابعالی!

من نگفتم داستان سو و شون بد بوده 

من راجب سریال صحبت کردم

تو رمان میبینیم زری از دار المجانین دیدن میکنه اونا از نظر سیمین دانشور افرادی هستند که ظلم دیده اند و برای آزادی مبارزه میکنن

در مقابل جشن را تصویر سازی کرده که بیانگر افرادی هست که الان در خوشی و سرمستی و قدرت هستن و میخوان حفظش کنن!

تو سریال اما جوری اینارو نشون داده کا دیگه استعاره ها به تصاویر کلافه کننده تبدیل شده

 و منظور اصلی دانشور اصلا از گوشواره دیگه به محاق رفته و  گمشده

گوشواره از دید دانشور نماد    ثروته  یا اسب یعنی نماد  حرکت به جلو که از کاراکتر ها گرفته میشه 

اما تو سریال فقط به نظر میاد اسب یه روستایی را گرفتن اونم براش عزا گرفته!

مفهوم اصلی و  منظور دانشور به خفا رفته 

این اثر مثل قصه های مجید کرمانی و دایجان ناپلئون پزشکزاد و برباد رفته مارگرت میچل و...که به سریال و فیلمهای تاریخی فاخر تبدیل شدن نیست 

اینو من نمیگم بلکه همه منتقدین گفتن

و راجب پروین اعتصامی هم بالا نوشتم ایشون زنی تابو شکن بود و من همین فمنیست بودن و تابو شکنیشونو مثال زدم 

ای کاش خانم آبیار بجای ساختن رمان سو و شون فیلم خانم سیمین دانشور را میساخت

چون نثر اون رمان درسته که ساده بنظر میاد اما فهمش خیلی سنگینه

خانم دانشور بعد اینکه تو معدل دیپلم  شاگرد اول کل ایران شد و دانشگاه تهران ادبیات خوند و تو امریکا هم دکتری گرفت پیش نمایشنامه و داستانویسان خیلی نامدار تحصیل کرد به ایران برگشت و تو دهه ۴۰ زندگیش این رمان رو که حاصل سالها درس و تحقیق بود نوشت 

خوب مشخصه افراد عام نمیتونن مفهوم این مدل داستان را درک کنن

اما زندگی خود خانم سیمین خیلی جالب بود که کاش سریال میشد 

ایشون سال سیصد در شیراز متولد شد و تو اتوبوس با جلال آشنا شد و یه هفته بعد ازدواج و خانه ای تو تجریش ساخت که موزه شده اما چون بچه دار نشد جلال به او خیانت کرد و زنی هلندی گرفت اما ازون ازدواج هم بچه ای نداره

جلال در سال ۴۸ به شکل مشکوکی کشته میشه و سیمین تا سال ۹۰ تو تهران زندگی و بعلت کرونا میمیره

پتانسیل این داستان بسیار جالب بود و کاش این داستان سریال میشد و افسوس...

مثلا درک اینکه دانشور مردم انقلابیو به دیوانگان تو رمان سو و شون تعبیر کنه برای هر کسی ساده نیست اسم این رمان سو و شون یعنی سوگ‌و شیون یا مرگ سیاوشان که بسیار سنگینه حتی نامش

خانم‌ در دهه ۴۰ این داستان را درباره کودتا ۲۸ مرداد نوشتن و تحت تاثیر انقلاب ۵۷ و مباحث ضد استعمار و امپریالیسم و... نوشتن که اون دوران در نزد روشنفکران باب بوده

ولی فکر که میکنی میبینی

دیوانه خانه وضعیتیه که افراد دیوانه درون گرفتارن و چون فکر و اندیشه ندارن نمیتونن ازون وضع نجات پیدا کنن!

بقیه افراد جامعه دارن تو همون شرایط زندگی میکنن و شکایتی ندارن اما دیوانگان میدونن یه جای کار مشکل داره اما قدرت تغییر اون شرایط را ندارن یا راه تغییر را بلد نیستن اونه که اونها در محدودیتهای مغز خودشون گرفتارن جرمی نکردن اما بدلیل نوع اندیشه محبوسن

خوب داستان پر این ایما و اشارات که فقط اهل ادب ازش سر درمیارن و من و افراد عامی فقط یه مشت خل میبینن و براشون بی معناس دیگه