گاهی زندگی شبیه یه کتاب بزرگه؛
بعضی فصلهاش پر از شادی و لبخنده، بعضی فصلهاش پر از اشک و خستگی.
وقتی به صفحههای تلخ میرسی، باید بدونی قرار نیست اونجا بمونی.
کتابو باید ورق بزنی، حتی اگه دستات بلرزه و دلت نخواد ادامه بدی.
چون هیچ قصهای تا ابد توی غصه نمیمونه، همیشه یه فصل تازه منتظره.
مهم اینه که باور کنی خدا نویسندهی اصلی این کتابه و پایانش همیشه قشنگه.
