یک نفر و خیلی نفرین میکردم چند روز پیش

آره ... من اولش گفتم اهل ازدواج نیستم ، اهل رابطه نزدیک نیستم . خیلی اصرار کرد خودت و میخوام مزاحم زندگیت نمیشم. واقعا هم اخلاقش خوب بود. ولی اواسطش میرفت با دوست دختر قبلیش که من باز هم مشکلی نداشتم . ولی بعدش میومد برام از شمال رفتن هاشون تعریف میکرد. من هیچی نمیگفتم. چون دوسش داشتم چشم پوشی میکرد. روابطمون خیلی پیچیده شد. شاید منم دلسردش میکردم ولی دلش و نمی شکستم. بعد از یه سال یهو رفت 

خیلی براش گریه کردم . یادم افتاد خیلی بهم خوبی میکرد . خیلی برام ذوق داشت . فیلم و کتاب برام میاورد. اون همیشه بهم زنگ میزد. به خط قرمزهام احترام میزاشت ... یک هفتس فقط دارم گریه میکنم. خیلی خوشگل و قدبلند بود. نمیدونم چطور دلشون اومده بزارنش تو خاک . میگفت راه دور خونه نخر. نزدیک باش خیالم راحت باشه. خودش اومده عینعلی زینعلی نزدیک خونه مون تا ابد. 

به نفرین من نمرده . ولی دچار شوک شدم. عمر هر کسی به اتفاقات زندگی خودش مربوطه. فکر کن ۵ سال داشتم فکر میکردم یک روز میاد میخواد باهام درددل کنه و آیا بهش جواب بدم یا نه! ولی تمام این ۵ سال زیر خاک بوده. 

دنیا خیلی مسخرس. برام نماد زندگی ، سرزنده بودن خوشی مهربانی بود. بهش مرگ نمیومد. چقدر دنیا وحشتناکه. دقیقا از ۵ سال پیش شهریور که فوت شده و من نمیدونستم زندگی منم داغون شد از همه لحاظ. چندبار رفتم قبر بخرم خودم و خلاص کنم پول بدم یکی دفنم کنه. تا این حد . نمیدونم چرا به هر کس نفرین میکنم جوری پاگیرش میشه که خودم باید بشینم براش گریه کنم.....

نه بلایی سرم نیاورده خیلی رعایتم و میکرد. همین کارهاش باعث میشد عاشقش بشم همیشه هم میگفت خیلی میترسم یه روز ناراحتت کنم. 

از ارتفاع میفته جادرجا سکته میکنه. نپرسیدم از چه ارتفاعی چون انقدر حالم بد شد دیگه گریه امانم نمیداد. نخواستم باعث رنجش خواهرش بشم.

به طور اتفاقی. اسم خواهرش و یک بار ازش شنیده بودم. سرچ کردم شمارش و به دست اوردم. رفتم تلگرامش . داشتم پروفایلش و می دیدم که ناگهان سنگ قبرش و دیدم . تمام بدنم رعشه گرفت. باورم نمیشد. پیام دادم به خواهرش که من قبلا باهاش همکار بودم. اونم بهم گفت. 

نمیتونم فراموش کنم. ۱۵ سال فراموشش نکردم. الان چطوری باور کنم اون چشم ها دیگه وجود نداره. اون خنده هاش دیگه تکرار نمیشه و زیر خاک مدفون شده.