بچه ها من خبرنگارم. خیلی تو کارم پرتلاشم و کارمم دوست دارم
یک خانمی سردبیرمونه بشدت زیرآبزنه. حتی نفس کشیدنمان به رئیسمان میگه
اصلا بفکر نه آبروی خودشه نه دیگران
بشدت از کاه کوه میسازه
همه اینها به کنار. یکدستی های وحشتناکی میزنه و آبرومان میبره
ولی خوشبخت و خوشبخت تر میشه
گاهی فکر میکنم خدا قرار نبست جوابشو بده منتظر نمان
نه تمیده
اینجوریام نیست
خدا به وقت خودش جواب میده
نه وقت من و شما
حیف ریاست که به آدمای دهن بین بدن
دقیقا درست فکر میکنی منتظر نمان خودت جوابش رو بده تو خودت تجلی خدا هستی
ببین شاید تو فکر میکنی اینجوره چون زیاد جلوش کوتاه اومدین ولی خیلیا وقتی ببینن طرف داره جوابشون رو میده رفتار زشتشون فروکش میکنه یه مثال هست که میگه قالیچه هر چندگاهی نیاز به تکوندن داره بتکونیش تمیز میشه اینکه کوچکها رو بزرگ جلوه میده پس بذار بزرگ هم باهاش برخورد بشه نترس یا اگرم باز نگرانی بی محلی کن خودت تنها یا همتون دست به یکی کنید جواب سلامشم ندین
