روزی خواهد رسید که تو میفهمی خوب بودن و عشق ورزیدن به آدما هم حد و اندازه داره!
مهربونی و خوشبینی بیش از حد به این دنیا و آدماش یه روزی تورو جوری زمین میزنه که حس میکنی تموم روحت زخمی شده حجم این زخم ها به اندازه خوشبینی تو به آدما بر میگرده...گاهی شدتش اونقدر زیاده که شاید سالها طول بکشه خودتو پیدا کنی شایدم هیچ وقت ...💔
به نظرم برای این که به این مرحله نرسیم باید توقع هر رفتار ناشایستی رو از آدما داشته باشیم ...
شاید باور این موضوع سخت باشه،ولی آدما اونقدر
پیچیده ان که هر کار و رفتاری ازشون برمیاد...
هیچ وقت اونقدر عاشق و دیوانه وار کسی رو دوست نداشته باشید که با کوچک ترین رفتار نادرستش داغون
و تارک دنیا بشید ... هیچ آدمی کامل نیست ،بهتره بگم آدما ممکن الخطا هستن،پس هیچ وقت تو دوست داشتن و عشق ورزیدن شورشو در نیارید نگید این با همه فرق میکنه این فلانه و اِلانه،چون دقیقاً خدا از همون در وارد میشه و بهت ثابت میکنه منم که کاملم منم که بی نقصم این بنده ای که تو داری میپرستیش لایق پرستیدن نیست فقط لایق محبت به اندازه است نه بی اندازه🙂
درآخر بگم که از شهید بابایی می پرسن مشغول چه کاری هستی؟میگه که؛مشغول نگهبانی حریم و حرمِ دل هستم که کسی واردش نشه چون حریم و حرم دل فقط جایِ یه معشوقِ اونم خداست :)))