دو راهی

نه نه نه .

تو نباید به خاطر کمک های که اون طرف به خاطر خودش بهت کرده(منظورم اینه دوست داشته، وابسته ت بوده یا هر چی) بالاخره به خاطر خودش بوده دیگه، زندگی آیندتو نابود کنی، توام به خاطرش خیلی کارا کردی ، هر خوبی بهت کرده توام متقابلاً بهش برگردوندی ، بودی براش ، جنگیدی براش، نجنگیدی ، روبه روی خانوادت وایسادی(آفرین به خانوادت که اجازه ندادن).

الان چی کار کنی؟

خوب یا بد بالاخره فهمیدی به دردت نمی خوره .

وایسادن تو چه دردی دوا می کنه؟ آیا تو به این رابطه امیدی داری؟ اگر آینده خوبی براش می بینی ادامه بده.

می‌دونم تو شرایط سختیه بودی، تو شرایطی که احساس تنهایی کردی ولی اون به دادن رسیده ولی بالاخره رابتتون دو طرفه بوده، اون اگه اون موقع وایساده تو اون رابطه حتما نفعی ازش برده، رابطه مثل یک ترازوعه که باید دو کفش نسبتا یا تقریبا مساوی باشه، الان تو هیچ سودی نمی‌بینی می خوای چی کار کنی تو این رابطه؟

عذاب وجدان نداشته باش به همون دلیلی که گفتم...

قربونت گلم، 

إن شالله بخت خوبی نصیبت شه.

خیلی خوشحالم که چشمات باز شد و بالاخره تونستی واقعیت رو ببینی.

امیدوارم نزاری احساسات بهت غلبه کنه. می‌دونم همیشه دوسش خواهی داشت و براش آرزوی خوشبختی می‌کنی ، ولی الان دیگه همه می‌دونن شما به درد هم نمی خورین، خودشم بعدا می‌فهمه و باهاش کنار میاد.

امیدوارم راه جدا شدن ازش با کمترین آسیب رو پیدا کنی.