از ظهر حس میکنم تمام قلبم گرفته ..سلول به سلول وجودم درد میکنه ،خستم ،خیلی خستم دلم گریه ی طولانی میخواد ،دلم میخواد قوی نباشم..دارم از هم می پاشم دارم نابود میشم ...چیزی ازم باقی نمونده
میترسم ،از زندگی ،از مرگ ،از گذر روزا از تمامی ثانیه های بی رحمه پیش روم ..
آروم باش عزیز دلم
بیا بغلم🫂
کجا برم؟..به کی پناه ببرم ..پیش کی گلایه کنم..دردو دل به کی بگم ..
یاد بی قراری هام زمانی افتادم که مادربزرگم حالش این بوده...
و حاضر بودم جونمو بدم و اون کابوس تموم شه،
تموم شد اما نه اونطوری که میخواستم از پیشم رفت و عادت کردم...
بدون هر چی باید پیش بیاد پیش میاد،برای سلامتیشون صلوات فرستادم خدا سایه همه پدر مادرارو نگه داره
چقدر میفهممت.....🫂
عزیزم ایشالا خدا سلامتیشو بهش برگردونه
براش دعا کردم
چقد زخمیم ..چقد تنم زخمیه ..
وای درکت میکنم انشالله که پدرت زودتر خوب بشه
منم وقتی بابام مریض بود اصن زندگی یه جور دیگه برام شده بود
مردم یه شکل دیگه برام شده بودن
تو دلم میگفتم خوشبحال اونایی که الان پدرمادرشون سالمن
بی کسی رو پشت در بیمارستان حس کردم ..
به غریبانه ترین شکل ممکن مردم ..
