الههای بود با حیا و نجابت،
در ظلمت شب، شد اسیر هجوم و عناد.
گوشیش ربودند، جانش را شکستند،
بیابان سرد، تنها رها کردند.
اما ای الهه، ای گل پاک و زیبا،
حیا و نجابتت نشد هرگز اسیر دنیا.
غم و درد را به جان خریدی،
ولی هرگز نشد زنجیرت شکست.
ایستادهای هنوز، با قلبی پر امید،
در برابر ظلم، تویی آن سد.
حیا و نجابتت چراغ راه است،
الهه، تویی که همیشه میدرخشی.
الهه عزیزم پاک و مظلومم چه حالی داشتی در کنار اون متجاوز 🖤🥀
