عزیزم اگه طرفت و دوست داری که بله رو بده بهش دیگه نامزد کنی به امید خونه خودت حالت بهتر میشه و دیگه این چیزا برات مهم نیست
ولی اگه دوسش نداری از چاله خودت و ننداز تو چاه، فوقش یسال خوشی که از خانوادت جدا میشی و دیگه پیششون نیستی،بعد که وارد زندگی متاهلی شدی متوجه میشی چقدر اشتباه کردی و میتونستی اون خونه قبلی و تحمل کنی نه خونه شوهر و و فامیلای شوهر
اگه که اون طرف و خیلی دوست نداری، یه جوری سر کن پیش پدر و مادر بزرگت، به هر حال پیرن سنشون بالاست دست خودشون نیست، حرفی زدن هم گوشات و بکن دروازه اصلا اهمیت نده و حرص نخور، اونا درست نمیشه رفتاراشون، چون کل عمرشون رو اینجوری زندگی کردن، فقط کنار بیا تا ببینی خدا چی میخواد برات،خونه گرفتن هم خیلی بیشتر از چیزی که فکرش و بکنی هزینه داره و تموم پس اندازات به فنا میره، اینکه گفتم اهمیت نده منظورم این نبود که بی محلشون کنی یا بی احترامی کنی، منظورم اینه باهاشون کنار بیا و سخت نگیر تا آسون هم بگذره به خودت