هر کاری میکنم هر چی فکر میکنم که اندازه یه عدس به همین کوچیکی دلخوشی برای زنده بودن و زندگی کردن داشته باشم میبینم هیچی نیست و هیچ کس نیست جسمم هست ولی انگار دیده نمیشم دریغ از یه محبت خیلی خیلی کوچیکه انگار اضافی ام دیگه هیچ امیدی ندارم انگار نباشم هم برا خودم بهتره هم برا دیگران چقدر بده حس اضافی بودن چقدر بده که هیچ دلخوشی و امیدی به زندگی نداشته باشی دیشب زنگ زدم دفتر مراجع درد دل کردم اونا فقط داشتن میگفتن آمیدا از خدا قطع نکن منم فقط های های گریه میکردم آخه چقدر صبر کنم چقدر تحمل کنم بلکه خدا یه نیم نگاهی هم به من بندازه خداااااا😭😭😭😭😭من تصمیمم گرفتم این دنیا اضافی ام دیگه نمیخام میخام لغت بدم از این دنیا🥹🥹🥹😭😭😭😭
منم نمیخوام ولی متاسفانه زندم
خوشبحالتون قدر خانوادتون رو بدونین قدر همین لحظاتی که با خانوادتون هم حرفای خیلی معمولی دارین میزنین هم بدونین اینجاست که نشون میده شمام وجود دارین احساس زنده بودن میکنید واقعا خوشا بحالتون خدا رو شکر کنین خوشبختین
حال و روزم رو برای دشمنای خونیم هم آرزو نمیکنم خدا هیچکسی رو به این درد بی درمون گرفتار نکنه
عمر من از کوچیکی تا الان با گفتن خوشبحالت بقیه گذشت و رفت
بخدا اگه یه نفر الان بدترین ظلم هم در حقم بکنه باز حال و روزم رو براش نمیخام
دوست دارم پرواز کنم از بالا ببینم بعد از نبودنم اونایی که حتی نادیده ام میگرفتم چه حالی هستن میدونین اون موقع تنها حسرتم این میشه که چرا در بودنم به فکرم نبودن حسرت میمونه به دلم که کاش وقتی بودم باهام همونجوری دلسوزی و دلتنگی میکردم برام ولی شایدم خوشحالم بشن در نبودم آخه از این میسوزم که به هیچکی بدی نکردم
به همتون حسادت میکنم دروغ چرا واقعا بهتون حسادت میکنم خوشبحالتون
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
