چ کنم من با این مرض بی درمونم هم زمان ب صد ها چیز فکر میکنم ب گذشته ب اینده همه چی ی ثانیه هم نیس ک من هیچ فکری تو ذهنم نباشه بدبختانه ذهن متصوری هم دارم ب یه چیز ک فک کنم تا تهشو تصور میکنم اینا دارن عذابم میدن منو از زندگی انداختن از هدفام دور کردن
همیشه دلم میخواست میشد مغزمو در بیارم بزارم رو میز و یه خواب عادی برم مث بقیه
هم در دیم
ولی درستش اورثینکه
مشکل من:
به چی فکر میکنی عزیزم ؟
رفتار دبگران در گذشته باهات ؟
اتفاقای که افتاد ؟
خشم پنهان یا مشکل حل نشده ای توی خاطرات و گذشته ات داری؟چیزی رو از دست دادی؟
یه سوال چقدر در روز لبنیات مصرف می کنی ؟
خیلی چیزا رفتارای خودم اشتباهای خودم طوری ک زندگیم تا اینجا گذشت کسایی که شناختم کسایی که از دست دادم ولی بیشتر به اینده فک میکنم تا گذشته اینکه کجا باشم واسه چی اومدم قراره چیکار کنم چی دوست دارم تهش کجاس
بخدا یه لحظه بخودم میام میبینم دیگه اصن تو این دنیا نیستم خیلی سعی کردم همه کار کردم خودمو مشغول کردم جواب نداد همه جای اتاق رو ایینه رو میزم رو دیوارا حتی بک گراند گوشیم نوشتم که فکر نکن ولی باز میرم تو فکر
ارثیه
خاندان ننم از سر تا ته
همش در حال فکر به کی چی کار کرد
مامان دو ملیون بار قصه از 5 سالگیش گفت از پیرزن همسایه که فکر کنم60 ساله مرده
ولم نمیکنه
ماهم همینیم
منم دقیقا همینم
کمالگرا هم هستم شدید اگه کاری رو 1 دیقه از وقتش بگذره دیگه فلج میشم نمیتونم انجامش بدم اتاقمو تمیز کردنی باید جوری تمیز کنم انگار کسی توش زندگی نکرده و چون تنبلیم میاد اصلا شروعش نمیکنم
همه اینا باعث میشن کل روزو سرگردون بشینم درسته باید ب ایندم فکر کنم ولی ن در حدی که فلجم کنه از زندگی بندازتم اینطوری اینده ای وجود نداره
