من از بچگی این افکار رو داشتم که من کیم؟ چرا اسمم فلانیه؟ چرا بچه این خانواده شدم؟ اگه من جای فلانی بودم چی میشد؟ این اسم اسم منه؟
اینقدر که من خودم رو مهم میبینم فلان همکلاسیمم یک انسانه بقیه آدمام مثل منن افکار من رو دارن و این لحظه یه شوک وارد میشد که بقیه هم مثل منن
و اگه از بالا نگاه کنیم همه کلا شبیهیم
و یچیزایی که واقعا خیلی عمیق تر از اینان ولی نمیتونم تو پیام بیانشون کنم و کلا هم این افکار نهایت 3 ثانیه بودن و سریع رد میشدن میرفتن و هر از گاهی میومدن
شمام همچین افکاری داشتین؟
راجع به مسخ واقعیت سرچ کن
یه چیزی که خیلی بهش فک میکردم اسم کلمات بوده
چرا اسم فلان چیز و گذاشتن فلان چیز
و چراهای زیاد که الان خاموش شدن
جالب اینجاست که اصلا نمیتونم به بقیه اینا رو درست منتقلشون کنم و فکر میکنن همون چیزای عادی و معمولی رو میگم
ولی واقعا افکار خیلی عمیقین و چون کوتاه میان و میرن جزئیاتش یادم نمیمونه
اره دقیقا
چجوری زبان بوجود اومد
بعد دیدی کلمات ریشه دارن؟ هم خانواده هستن
چجوری یه نفر اون موقع تصمیم گرفت کلمات شبیه به هم بسازه و بر چه اساس اشیا رو اسم گذاری کرده
بعد بقیه رو چطور متقاعد کرده از زبانی که ساخته استفاده کنن
بعد دیشب قبل خواب یادم افتاد به کلیپی که قبلا دیده بودم که شاید ما آدما رنگا رو شبیه هم نمیبینیم
یعنی کسی ممکنه درخت رو قرمز ببینه و چون از بچگی بهش گفتن درخت سبزه فکر کنه اسم رنگ قرمز سبزه و بقیه ی سبز ها رو قرمز ببینه ولی بهشون بگه سبز
این شکلی هیچ کس تاابد متوجه نمیشه که البته کلا دور از ذهنه این😂
یکیم دقیقا همین خط دوم خودت
من نمیدونم چرا ولی همیشه فکر میکنم فقط منم که به یسری چیزا فکر میکنم و یسری چیزا به ذهنم میاد اصلا برام قابل قبول نیست که فلان همکلاسیم که از ظاهرش معلومه زیاد چیزی بارش نیست هم به اینا فکر کنه و هر دفعه شوکه میشم وقتی میبینم مردم اونقدرام که فکر میکردم احمق نیستن😂
بعد فکر میکنم چرا من فکر میکنم بقیه نمیتونن فکر بکنن خب اونام آدمن
