بچگیام مثل اسکلا بودم و اصن با هیچکی ارتباط نمیگرفتم
ولی خیلی تلاش میکردم و این خیلی اذیتم میکنه
نمیتونستم باهاشون حرف بزنم
و تمام مشکلات الانم از کودکی منشا میگیره
خیلی خستم
واقعا تو این همه سال شاید یه دوست داشته باشم فقط
چرا اینطوریه واقعا؟
فیلمای بچگیمو نگاه کردم خیلی دلم گرفت خیلی دلم برای خودم سوخت که هیچی بلد نبودم و الانم نیستم
ولی خیلیا با این ویژگی زاده شدن
اذیتم میکنه این موضوع
خیلی ترومای کودکی دارم خیلی
اون بخش زاده شدنت با این ویژگی اثرش اصلا انقدری نیست
بله افراد متفاوت زاده میشن ولی محیط و خانواده است که اثر بیشتری روی این حالتی شدنت داره
از همون زمان بارداری مادرت گرفته
به احتمال زیاد خانواده خوبی نداشتی و کودکیت بد بوده
همه چیز خانواده و کودکیه
اینی که میگم مثلا راجب ۵-۶سالگیه
خانوادم اونقد اوکی نبودن ولی اولاش خوب بودن
و حس میکنم از اول اینطوری بودم
تمام رفتارام و کارام توی اون ویدیویی که دیدم اشنا به نظر میومد
توی اون ویدیو خواهرمم بود که یه سال بزرگتره و خیلی ناز و خوب بود و کلی دوست داشت از همون اول و بقیه جذبش میشدن
من نزدیک هر کی میشدم دفعش میکردم و حتی دوست خواهرم توی ویدیو گفت نه من با اینا دوست نمیشم
اینی که میگم ویدیو تولد دوتامون بود
طرحواره طرشدگی رها شدگی داری
ببین خواهرت با ذاتی دیگه و تو موقعیتی متفاوت از تو به دنیا اومده شاید اثراتی که تو گرفتی اون نگرفته
از مشکلات بچه دوم بودن هم هست این چیزی که میگی
از همون اول با مامان بابام و بزرگترا ارتباط نداشتم زیاد
بیشتر با خواهرم ارتباط میگرفتم و بازی میکردیم و حرف میزدیم و خواهرمم دوسم داشت
و به جز اون با کسی ارتباط نداشتم
خواهرم چون بچه اولی بود بیشتر از بزرگترا یاد میگرفت
من نه ، کارای اونو تقلید میکردم
در کل حس میکنم از اون موقع هیچ تغییری نکردم
همه رفتارام احساسام یادمه و هنوزم همونطوریم
حسودی میکنم به صمیمیت بقیه
و حرف مشترکی با بقیه ندارم
