تقریبا یک سال نیم پیش با یه پسری دوس بودم خیلی پسری خوبی بود از خوبی این بشر هرچی بگم بازم کمه دانشجو بود تو رشته برق تو درس اینا کمکم میکرد روحیه انگیزه خیلی بهم میداد منم اون موقع کلاس یازدهم بودم از سادگی بدبختی رفتم این موضوع به دخترعمو های اشغالم گفتم اونا هم کل فامیل پر کردن بابام موضوع فهمید تا سه ماه گوشی از من گرفت زنگ زد هرچی لیچار بود سر اون بدبخت اوار کرد منم دیگه به سختی فراموشش کردم بشدت افت تحصیلی کردم یه مدت افسردگی گرفتم بعد دیگه اخرای مرداد اینا بود وارد جریان درس کنکور اینا شدم .....ولی هنوزم نتونستم فراموشش کنم همه این نه ماه ده ماهی که گذشت به یادش بودم با اینکه ابروم جلو خانواده فامیلا رفت همه دوستا اونوفامیلای عوضی مصبب بدختی من بودن
پسر خوبی وجود ندارع خوب شد زمان کنکورت وارد رابطه نشو برااینکارا وقت زیادع هنوز سنی نداری اونقد آدم بیاد تو زندگیت بره آبروتم نرفتع این چیزا تو این سن عادیع
اون قصد بدی نداشت ولی حرفایی که پشت من رد بدل شد حق من نبود
از اون وقا به بعد سیمکارت قبلیم که سوزندم دیگه خبری ازش ندارم
عزیزم هیچوقت با دوست و فامیل در مورد چیزای شخصیت حرف نزن. حتما حتما یه روزی یه جایی به نفع خودشون ازش استفاده می کنن
چقدر بده
عیب نداره خودت رو سرزنش نکن
بشین برای اهدافت تلاش کن که به جایی برسی که مستقل بشی و هر وقت که تونستی اون موقع به راحتی شرایط اشنایی با هر فردی رو داشته باشی
برات آرزوی بهترین ها رو دارم
من خیلی وابسته شده بودم جوری که تا چند ماه حال درست درمونی نداشتم
نمیدونم الان چیکار میکنه اخه تو تهران دانشجو بود خانوادشم تهران بودن دیگه ازش خبر ندارم هی به سرم میزنه بهش پیامی یا زنگی بزنم باز ته دلم میترسم چندبار با چندتا شماره همینجوری زنگ زدم ولی.....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
9 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
18 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز