سلام، خب میدونین که الان دوره زمونه عوض شده و ادم ها توی فضای مجازی وایه خودشون برندسازی شخصی میکنن و میشن یک چهرهی معتبر که هر چیزی رو بپوشه یا استفاده کنه، به اون چیز اعتبار بخشیده
منم دوست دارم توی مجازی یک چهره ای داشته باشم و بتونم با افکارم و صحبتهام چندتا آدم حسابی برای دوستی پیدا کنم و یه روابطی تو زندگیم داشته باشم
اصلا دنبال پسربازی و چرت و پرتم نیستم . حتی پسرونه هم لباس میپوشم فقط موهام بلنده
نمیدونم ، من توی خانوادم نه دیده میشم نه شنیده
با اینکه خیلی باهوشم ولی گند زدن به اعتماد به نفسم که تا یه موقعیت سختی برام پیش میاد ، اولین فکرم اینه که خب من امکانات کافی برای حلش رو ندارم
حالا یا روحی امکان مواجه شدن باهاش نیست یا از لحاظ امکانات اینطوریه
کلا خانوادم یه مشت ادم افسردن که فقط میشورن و میپزن
نه مسافرتی میریم نه بیرونی میریم حتی یه بار خانوادگی نرفتیم رستوران ، مثلا چیزهای کوچیکی مثل لباس خریدن یا کلا درخثاست خرید هر چی هزار و یک مرحله داره و اول جدیت نمیگیرن ، بعد انقدر به سوال میکشنت که خودت از چیزی که براش اشتیاق داشتی بدت بیاد
بخاطرشون رفتم دکتر اعصاب و قرص خورمم کردن اینا
ولی اصلا قبول نمیکنن که اشتباه کردن
هنوز تو خونمون وسایل سی سال پیشع
در حالی که از لحاظ مالی وضعمون اکیه نسبتا
ولی اصلا هیچکس امید و انگیزه ندارع تو این خونه
کسی ارزوهای بزرگ نداره جز من که اینا همش بال پروازمو میچینن
بخدا وقتی باهاشون حرف نمیزنم از خودم بیشتر خوشم میاد
تا باهاشون حرف میزنم احساس میکنم حقیر شدم و دیگه از خودم خوشم نمیاد
مخصوصن مامانم که اصلا وقتی باهاش حرف میزنم همش سرش تو گوشیشه و اصلا جوابمو نمیده و نمیتونیم یهمکالمع درست حسابی داشته باشیم
بابامم همینطور
سناشونم بالاس خانوادم
ولی من این وسط نه دوستی دارم نه بیرونی میرم بینهایت شکاکم و بی اعتماد به ادما و کلا الان طوری شدع که دیگاز چیزی لذت نمیبرم سنمم ۲۴ عه
نمیدونم بهترین کار چیه
نمیدونم باید اینهمه کمبود محبتی کع درونم جمع شده رو به کدوم سمت هدایت کنم کع تو چاه نیفتم
حرف ازدواج و اینارو هم نزنین لطفا که اصن اصن تو فازش نیستم اصن نمیتونم کسیو تحمل کنم
