امضات چقدر قشنگ بود اما بازم متوجه نشدم ساختمون بستنی منظورش چی بود 🤔😅
ممنون عزیزم💙
احتمالا توی یکی از ساختمونایی که واسه کار رفتن درباره بستنی براشون ماجرایی پیش اومده، راز بین اون خانم و دخترشه و ما ازش چیزی نمیدونیم🤭
🌾 نظافتچی ساختمان یک زن جوان است که هر هفته همراه دخترک ۴-۵ سالهاش میآید. امروز درست جلوی واحد ما صدای تی کشیدنش قاطی شده بود با گپ زدنش با بچه... پاورچین، بیصدا، کاملا فضول، رفتم پشت چشمیِ در. بچه را نشانده بود روی یک تکه موکت روی اولین پله... بچه: بعد از اینجا کجا میریم؟ مامان: امروز دیگه هیچ جا، شنبه ها روز خاله بازیه... کمی بعد بچه میپرسد: فردا کجا میریم؟ مامان با ذوق جواب میدهد: فردا صبح میریم اون جا که یه بار من رو پله هاش سُر خوردم! بچه از خنده ریسه میرود... مامان میگوید: دیدی یهو ولو شدم؟ بچه: دستتو نگرفته بودی به نرده میفتادیا... مامان همانطور که تی میکشد و نفسنفس میزند میگوید: خب من قویام. بچه: اوهوم... یه روز بریم ساختمون بستنی... مامان میگوید که این هفته نوبت ساختمون بستنی نیست. نمیدانم ساختمان بستنی چیست؛ ولی در ادامه از ساختمان پاستیل و چوب شور هم حرف میزنند. بعد بچه یک مورچه پیدا میکند. دوتایی مورچه را هدایت میکنند روی یک تکه کاغذ و توی یک گلدان توی راه پله پیادهاش میکنند که "بره پیش بچه هاش و بگه منو یه دختر مهربون نجات داد تا زیر پا نمونم". نظافت طبقه ما تمام میشود. دست هم را میگیرند و همین طور که میروند طبقه پایین درباره آن دفعه حرف میزنند که توی آسانسور ساختمان بادام زمینی گیر افتاده بودند. مزهی این مادرانگی کامم را شیرین میکند. مادرانگی که به زاییدن و سیر کردن و پوشاندن خلاصه نشده. مادر بودن که به مهدکودک دو زبانه، لباس مارک، کتاب ضدآب و برشتوکِ عسل و بادام نیست. ساختن دنیای زیبا وسط زشتی ها، از مادر، مادر میسازد. 🌸✏️سودابه فرضیپور
من اینطوری گفتم که خب مثلا زود برندار تا بتونیم نظر بدیم
مَهشیدم🤍 همچو کرم ابریشم در انتظار شکافتن پیلهها و پروانه شدن🦋🌱 زندگی؟ زندگی یه هدیهی پر از رنگ و راز مرموزه از طرف خدا برای تو. هدیهای از جنس پازلی هزار و یک تکه.تکههایی از صبر، شادی، غم، درد، شکست، موفقیت، خنده، گریه، لذت، خشم، ترس، امید، عشق، نفرت، درک، رشد، صداقت و..که همه کنار هم میشن تصویر تو. هر کدوم بدون دیگری نیمهکاره میمونه.تنها تو میتونی این تکهها رو یکییکی، با دستات و با دلِ خودت بیابی و در جای درستش بنشونی. دوست مَن، یادت نره بدون هر تکه پازل زندگی تو ناقص میمونه. حتی اون تکههایی که اولش زخم میزنن آخرش میان و تصویرت رو کامل میکنن. مهم اینه در پایان با لبخند رضایت به پازل چیده شدهی خودت نگاه کنی و بگی " آره، این منم! این منم با تموم بالا و پایینهاش". 🏞🍃Loving life🫀🦋/books📚☕️/nature