اگر خسته جانی بگو یا علی 😍

توی نجف یه خونه بود🌼

که دیواراش کاهگلی بود😍

اسم صاحاب اون خونه🌼

مولای مردا علی بود😍

نصف شبا بلند می شد🌼

یه کیسه داشت که بر می داشت😍

خرما و نون و خوردنی🌼

هر چی که داشت تو اون می ذاشت😍

راهی ی کوچه ها می شد🌼

تا یتیمارو سیر کنه😢

تا سفره ی خالیشونو پُر از نون و پنیر کنه😔

شب تا سحر پرسه می زد...

پس کوچه های کوفه رو

تا پُرِ بارون بکنه باغای بی شکوفه رو🌼🌼🌼

عبادت علی مگه می تونه غیر از این باشه😙

باید مثِ علی باشه هر کی که اهل دین باشه😍

بعدِ علی کی می تونه محرم رازِ من باشه😔

دردِ دلم رو گوش کنه تا چاره سازِ من باشه😔

فردا اگه مهدی بیاد دردا رو درمون می کنه😍

آسمون شهرمونو ستاره بارون می کنه🌟🌟🌟🌟

چشاتو وا کن آقا جون بالای خستمو ببین

منو نگا کن آقا جون دل شکستمو ببین💔

مرحوم محمد رضا آقاسی

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند: «وَ اکثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَج فإنَّ ذلِک فَرَجُکم؛[12] برای تعجیل در فرج من، بسیار دعا کنید، زیرا که گشایش کارهای شما در آن است.»

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات ، سرپرست و نگاه دار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان ولیت حضرت حجّة بن الحسن که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد باش ، تا او را به صورتى که خوشایند اوست [ و همه از او فرمانبرى مى نمایند ] ساکن زمین گردانیده ، و مدّت زمان طولانى در آن بهره مند سازى

 «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج» 

به‌مناسبت ١٧ شوال، سال‌روز #جنگ_خندق؛ #امیرالمومنین_ع_مدح 

«هل من مبارز»... نعره دنیا را تکان می‌داد

در خندقی خود کنده، شهر از ترس جان می‌داد

اینک سوار کفر، زیر رقص شمشیرش

لبخند شیطان را به پیغمبر نشان می‌داد

«یک مرد آیا نیست؟»... این را کفر می‌پرسید

آن روز ایمان مدینه امتحان می‌داد

هرکس قدم پس می‌کشید و با نگاه خود

بار امانت را به دوش دیگران می‌داد

با شانه خالی کردن مردان پوشالی

کم کم رجزها مزهٔ زخم زبان می‌داد

«رخصت به تیغم می‌دهی؟»... این را علی پرسید

مردی که خاک پاش بوی آسمان می‌داد

فرمود نه بنشین علی جان! تو جوان هستی

آری همیشه پاسخش را مهربان می‌داد

«هل من مبارز»... نعره گویا از جگر می‌زد

فریاد او بر قامت شهری تبر می‌زد

او می‌خروشید و رجز می‌خواند و بر می‌گشت

او مثل موجی بود که بر صخره سر می‌زد

کم کم هوا حتی نفس را بند می‌آورد

نبض مدینه پشت خندق تندتر می‌زد

زن‌ها میان خانه‌ها شیون به‌ پا کردند

انگار تک‌تک خانه‌ها را نعره در می‌زد

فریاد بغض بچه‌های شهر را بلعید

ساکت که می‌شد، دیو فریادی دگر می‌زد

یکبار دیگر اذن میدان خواست از خورشید

لب‌های شیرین علی حرف از خطر می‌زد

فرمود: «نه» هرچند که قلب علی را دید

مثل عقابی در قفس که بال و پر می‌زد

«هل من مبارز»... باز زانوی علی تا شد

این بار دیگر اذن میدان یک تمنا شد

فرمود پیغمبر: «علی جان! یا علی! برخیز»

خندید، بند از دست‌های شیر حق وا شد

شمع شهادت شعله‌ور بود و خدا می‌دید

پروانه در آتش بدون هیچ پروا شد

برقی زد آهن، پاره شد بند دل دشمن

تا تیغه‌های ذوالفقار از دور پیدا شد

تا انعکاس صورتش بر ذوالفقار افتاد

ابرو گره زد تیغ روی تیغ زیبا شد

مثل عقابی در نگاه عَمرو می‌چرخید

فرصت برای تیز پروازی مهیا شد

اینک رجزها تن به لالی داده بودند و

طوفانی از نام علی در دشت برپا شد

اعجاز یعنی ضربهٔ دست علی آن روز

دشمن اگر که رود، او مانند موسی شد

تا لا فتی الّا علی را آسمان می‌خواند

لا سیف الّا ذوالفقار این گونه معنا شد

در وصف این ضربت خدا حتی غزل دارد

آری علی با ضربتی عالی اعلا شد

✍ #مهدی_مردانی