من دخترم س سالشع و توشهرغریبم جایی نیست بزارمش بچمو. چندروزه دلو دماغ ندارم کار خونه هم کنم همش با خودم میگم ن شغلی دارم ن درسی خوندم. از اینکه همش توخونم خستم دلم میخاد یجای شاغل بودم و و دستم توحیبم بود. شوهرم کارگره شرکته ولی اصلا بلد نیست مدیریت کنه تا خرخره قرض داره .مواد غذاییمون ب صفر رسیده. موندم واسع سبد کالا هرجا هم میگردم کار نیست از صب پاگوشیم خستم از بس پول قرض کردم. داداشم دیشب با غرزدن۳۰۰بم داد یارانه بس بدم بهش ماشینم نداریم اسنپ کار کنه . خوف پنج ماه دیگ هم موقع قرار داد خونس. خیلی فکرم درگیره ینی ی کار درمنزل تو این شاهین شهر خراب شده نیست
مغزم دارع میترکع. پول ندارم هنری هم ببینم بنظرتون چیکارکنم توخونع بتونم کار کنم خیلی جاها زنک زدم التماس کردم بیفایده بود
