چهارساله هر روز هر شبم گريه ست يعني دقيقه از زماني كه عقد كردم ...
از وقتي عروسي كردم بدترم شد هر روز تنها تر و تنهاتر
اسمش اينه كه ازدواج كردم
ولي الان از هر لحظه ي زندگيم تنها ترم
از خانوادم دور شدم هفته اي يكبار ميبينمشون
اقا هم سرشو با كارش گرم كرده روزا ٢ اينا بيدار ميشه
ناهارشو ميخوره
دوباره استراحت ميكنه ميره تو گوشيش يا ميخوايه يا فيلم ميبينه و بعدشم ميره سركار ٥ ميره تا ١ بعضي وقتا ام ١ و نيم نصفه شب مياد
يه وقتايي حتي تو خونه چيزي پيدا نميشه بخورم
اين همه ميره سركار اخرش ٨ ش گروئه ٩ هشه حتي ميوه هم نميتونه بخره براي خونه ش همش امروز و فردا ميكنه
شبا مياد خونه يا از خستگي خوابش ميبره
يا ميره تو فكر كارش تو اينترنت دنبال چيزاي مرتبط با كارش ميگرده
ميخوام بگم نكنيد ازدواج بد ادمو تنها تر ميكنه
الانم كلي بدهي بالا اورده از بالاي اون شغل مسخره ش
شغلشم ازاده نه تعطيلي داره نه عيد
وقتايي ام كه پيشمه يا داره با تلفن حرف ميزنه
يا فقط جسمش پيش منه روحش يه جاي ديگه ست
خيلي تنهام
خيلي تنهام
اصلا نميبينه منو تا وقتي خودم بگم ناراحتم عين خيالش نيست
تو هفته يك روزو مثلا نميره سركار كه پيش من باشه
ولي يا نصفشو خوابه يا ميره دوباره خريداي مغازه شو ميكنه
مياد خونه
يا منو ميبره مغازه ش
اونم فقط يه روز فرماليته ست كه دهن منو ببنده
نه درست رابطه جنسي داره باهام يعني نه وقتشو داره نه حوصلشو
نه كاري به كارم داره
