مامان من خیلی آدم عجیبیه جدیدا حس میکنم شاید حسوده ولی در کل میگم مامانا که به بچه ها حسادت نمیکنن!
من همیشه سعی میکنم آداب معاشرت رو رعایت کنم و خونگرم باشم مثلا خواهرم که زایمان کرده بود رفته بودم ملاقاتش یه هم اتاقی هم دلشت به هم اتاقیشم تبریک گفتم در حد سه تا جمله که قدم نو رسیده مبارک باشه . اسمش رو چی میخواید بزارید؟ و در نهایت گفتم خداحفظش کنه همین . روی رسم ادب و مهربانی چون خودمم بچه کوچیک خیلی دوست دارم اونوقت وقتی اومدیم خونه مامانم با حالت عصبانیت و دعوا میگه چرا مثل فلانی (دخترعمم ) چاپلوسی میکنی و خوشم نمیاد و فلان ! در صورتیکه من قصدم ادب و مهربونی بود چیز بدی هم نگفتم فقط سعی کردم اجتماعی باشم همین . مامانم همیشه اعتماد به نفسمو میگیره .
