دوستان من یک ماهه ی فکری ب دلم افتاده که اذیتم میکنه اصلا خیلی ی دفعه احساس کردم علاقم به بچم کم شده هی بهش فکر کردم و عذاب کشیدم از این فکر بعدش رسیدم ب این فکر که وای همسرمم متعلق ب من نیست پدر مادرش کسی دیگن و ی مشت فکر چرت و مسخره میدونم خیلی خنده داره این فکرام اما منو دارن عذاب میدن به نظرتون این افسردگیه یا تلقینیه که خودمو اذیت میکنم آخه من عاشقانه همسرم و بچمو همیشه میخواستم و با خانواده همسرمم مشکلیم ندارم حس خوب گذشتمو میخوام نکنه خوب نشم😭
اوایل وسواس فکریه
سعی کن فکر نکنی
خب همه همینن ادم ها باهم زندگی میکنن ولی بازم هیچکی به اون یکی تعلق نداره و مال کسی نیست
این ظاهر قضیه اس ولی در واقع یک منشایی داره از یک اضطراب ناشی میشه برو ریشه یابی کن ببینم تو زندگی چه ترسهایی داری که باعث اضطرابت شده مثلا ممکنه ترس رها شدگی درت وجود داشته باشه
به این حالت میگن قساوت قلب
سعی کن رابطه ی خودتو و خداوند رو اصلاح کنی اگه قبلا با ایمان و نمازخون بودی و ترک کردی سعی کن برگردی به قبل تا خداوند مهر شوهر و بچه ات رو توی دلت پررنگ کنه
این وسواس فکریه و دامنه اش وسیع شده احتمالا چون خیلی بهش پرداختی و پر وبالش دادی..یه آزمایش برو شاید بدنت کمبودی داره که یهو این افکار سراغت اومده...باا مصرف مکمل و.. شاید خوب بشی ..میتونی ختم و چله هم برداری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
