خیلی سخت زن بودن تو ایران
اصلا آدم توی ایران نباید ازدواج کنه
نباید بچه دار شه
فک کن بعد ازدواج دیگه دختر خونه نیستی دیگه حتی تو خونه بابات هم جایی نداری
من پدرم فوت کرده
اینقدر دلم براش تنگ شده
مادرم هم یک زن خانه دار که هزار و یک مشکل و گرفتاری داره
منم تو زندگیم غرق بدبختی های خودمم
دلم میخاد برگردم به چند سال قبل
که دختر خونه بابام بودم
حس پرنسس بودن داشتم حالا هرچی که نبود هرچی که بود بالاخره غصه اش کمتر بود
حس پرنسس بودن داشتی ولی هیچی نبود؟
چی میگی
اینکه بعد از ازدواج گرفتار مشکلات باشی یا پرنسس انتخاب خود شخصه
عززززززییییززززم تو هنوزم یه پرنسسی خودتو باور کن
یه چیزی بگم کلا سعی کن حتی به شوخیم خودت کشورت و وضعیتت رو نکوبونی
بعدا به حرفم میرسی
منم تو خونه بابامم و فهمیدم آدم تا ی سنی باید پرنسس باشگه بعدش دیگه سرباره و باید بره
واقعا دلم میخواد برم ازدواجم نشد حداقل خوابگاه
دقیقا
من فک نمیکردم شوهر کردن فقط غمو غصه هست
دلم میخواد به دوران مجردیم برگردم
من نوزده سالم بود ازدواج کردم خب طرفای ما اونموقع همه تو سن کم ازدواج میکردن منم منتظر بودم زودتر ازدواج کنم اما امان از آدم اشتباه
فک کن اونموقع احساس سرباری میکنی بعد انتخاب اشتباه و آوردن دوسه تا بچه چه احساسی میتونی داشته باشی نه راه پس داری نه پیش مستقل شدن و دست در جیب کردن هم ی حمایتی سرمایه ای چیزی میخاد نه الکی الکی شعار دادن و از دور نظارت کردن آسون
ولی وقتی تو بطن ماجرایی فرق میکنه همه چی
ان شاءالله مشکلتون با همسرتون حل بشه
دوباره حسهای خوب به سراغتون بیاد
ما چی فکر میکردم و چیشد !!!
من که اینقدر غرق تو رمان خوندن بودم حس میکردم چه زندگی عاشقانه ای در انتظارم اما حرمت های شکسته شده رها کردن و برگشتن و سبک کردن خودمو خانواده ام منت گذاشتن شوهر عوضیم فامیلا مزخرفش همه و همه باعث شده از زندگیم سیر بشم
من هم سر کوفت میخوردم ولی جنس سر کوفت خوردنش هم فرق داره من زندگی گل و بلبلی نداشتم ولی حس خوبی به خودم داشتم
برای خودم غرور داشتم فکر میکردم زندگیم عوض میشه تغییر میکنه الان میبینم عکس عوض نشد عوضش به بن بست رسیدم نه میشه جلو رفت نه میشه به عقب برگشت هیچی نبود هیچی
