ادمای صبور اگه برن دیگه نمیان

تو مرا آزردی

که خودم کوچ کنم از شهرت

تو خیالت راحت

می روم از قلبت

می شوم دورترین خاطره در شب هایت

تو به من می خندی

و به خود می گویی:

باز می آید و می سوزد از این عشق ولی

بر نمی گردم، نه

می روم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد

عشق زیباست و حرمت دارد …