فقط یه دونه دوست دارم...
اصن اجتماعی نیستم...
تو جمع چیزی واسه گفتن ندارن...
تنهایی رو دوس دارم...
نمیتونم ارتباط برقرار کنم...
همه اینا هستم ولی چیزی ک بیشتر از همه چیز اذیتم میکنه اینه که خودمو دوس ندارم...
نمیدونم چیکار کنم ک نسبت به خودم مهربون باشم...
غصه نخور منم همینطورم فقد همینجوری بگذرون ذاتا اینجوری. بهرحال
من بیشتر خجالتیم تا درونگرا ....عدم اعتماد بنفس
از تراپیست خوب مشورت بگیر
کلا درونگرایی یه جوریه که کنار اومدن باهاش یخورده مشکله
مثلا تو جمع ها خیلی ممکنه اذیت بشی و تحت فشار باشی و..
من خودم قبلا فکر می کردم بیماری روحی مشکلی چیزی دارم اما بعد متوجه شدم کاملا طبیعیه فقط باید یاد بگیرم چطور با این قضیه برخورد کنم و کنار بیام
مامان منم وقتی هم سن من بود تا دانشگاه اینجوری بود ولی الان خیلی اجتماعیه کلی دوست داره بزرگ بشی تغییر میکنی
منم این مدلی ام بهتر بابا بری بیرون با کیا هم صحبت بشی یا فامیل بدردنخورن یا ادمای منفعت طلب در حد کم خوبه من مناسبتا و محرم بیشتر میرم بقیش خونه یا تفریح بیرون
با توی اجتماع رفتن ..سرکار رفتن سعی کن مشکلتون حل کنی .. و توی خونه نمون
چون خودم همینم .. هنوزم مرخصی تابستونی ک چند روز سر کار نرفتم ..شدم همون آدم افسرده قبل .
هر چی خودت دوس داری همون باش
