من خیلی ادم گناهکاریم از خودم بدم میاد ته دلم اصلا راضی نیستم که گناه کنم ولی همش وسوسه میشم حس میکنم خیلی آدم سست عنصریم اصلا نمیشه روم حساب کرد من قبلا خیلی عاشق خدا بودم خیلی امامارو دوس داشتم ولی حس میکنم از وقتی که وارد گناه شدم دیگع مث قبل نیستم انگار روحم کدر شده قلبم سنگ شده اصلا روم نمیشه با خدا حرف بزنم حس میکنم انگار اونم میدونه من به هیچی پایبند نیستم نمازم میخونم ولی فایده نداره هربار ک توبه میکنم میشکنمش . خودمم میدونم بخاطر یه عاملیع ولی نمیتونم دست ازش بکشم
اتفاقا شیطان نمیره سراغ آدم بد که.. میاد سراغ شما و انسان های خوب.. ترک کن و از خدا بخواه کمکت کنه.. اگر حق الناس نباشه حله عزیزم.. به شرطی که جلو خودتو بگیری
یه مدت اکانت دست دخترم بود.. الان خودمم💔🤚دکترای جامعه شناسی که نتونست جامعه رو بشناسه 😶
اولا اعتراف ب گناه جلوی بنده از خود گناه بدتره تو باید این حرفارو ب ائمه بزنی و اونارو واسطه قرار بدی نه واسه ماها بگی بعد هم خودت میدونی خدا چقدر بنده هاشو دوست داره تا تو این دنیایی و پشیمونی فرصت توبه هست بخدا ک تو این دوره زمونه شرایط گناه واسه هممون فراهمه اونم ب مقدار زیااااد اینکه میگن باید رو نفست پا بزاری خب یعنی همین اگه راحت بود ک الان همه واسه خودشون ی پا امام بودن تو میتونی بازم تلاشتو بکن و از دعا در حق بقیه و خودت غافل نشو
مهم ترین قسمت زندگی آدم اینه که خودش از خودش راضی باشه و احساس آدامش داشته باشه. ممکنه کسی گناهکار باشه ولی حس آرامشش رو داشته باشه پس اصل مشکل شما اینجاست که آرامش نداری. بنابراین برای شخص شما لازمه که بخاطر خودتم شده از گناهت هرچی که هست با هر روشی دست بکشی تا به آرامش برسی. من نمیدونم گناه شما چیه شاید خیلی هامون مرتکبشیم اما مهمه اینه شما حس آرامش نداری پس باید بذاریش کنار فقط بخاطر خودت