یه پست دیدم نوشته بود زیر پونصد هزار تومن کادوی عروسی واسه یه خانواده ی چهار نفره حتی پول شامشونم در نمیاد.
و اکثر مردم کامنت گذاشته بودن که چرا ما باید پول شاممونو تو عروسی بدیم، مگه شما میری مهمونی پول غذایی که خوردی رو به میزبان میدی.
واقعیتش اونی که عروسی میگیره نباید توقع داشته باشه که خرج عروسیش از کادوهاش در بیاد و از مهمونا توقع بیجا داشته باشه. ولی ماهایی هم که مهمونیم باید شعور و درک اینو داشته باشیم. اصلا عروسی نه، وقتی جایی دعوت میشیم یه چیزی بخریم ببریم چون میزبان هم تدارک دیده ناهار اماده کرده. یا متقابلا ما هم میزبان رو ناهار یا شام دعوت کنیم. یکی رو میبینی واقعا در حد وسعش و توانش نیست که برای عروسی دیگران کادو بالای پونصد هزار تومن بده چنین شخصی پونصد هزار تومنش اندازه ی ده میلیون کادوی دیگران میرزه.
اما بعضیا رو میبینی طرف اومده عروسی فقط ده میلیون پوله لباس داده، خود عروس پوله ارایشگاهش شده پنج تومن، این میره ده تومن پول میکاپ میده که از عروس قشنگتر باشه بعد سر کادو دادن میگه من پول ندارم، من که نباید پول شامم رو بدم میخواستید عروسی نگیرید که از من کادو بخواید.
بعد همین ادم اگه عروسیه خودش یکی پونصد تومن کادو بیاره مدعی میشه که وای اومدن خوردن و رفتن پول شام ندادن.
دو طرف باید درک داشته باشن. نه میزبان از کم بودنه کادوی مهمونا بگه چون واقعا شاید یه مهمونی دستش نرسه و همون کمی هم که داده محبتش رو نشون داده و هم مهمون ها درک کنن و وقتی توانشو دارن و قبل از عروسی صد بار میگن پس کی عروسی میگیری منو حتما دعوت کنیا و تا طرف عروسی نگیره آبرو براش نمیذارن. موقع عروسی حداقل در حدی کادو بدن که اگه برای عروسیه خودشون هم همونقدر کادو اوردن بهشون برنخوره
