اپیکور می گفت هدف زندگی لذت است خوش گذرانی ..این را خیام هم تکرار کرد..در لحظه باش و در لحظه زی و خوش باش. ولی لذات..چه بدنی ..چه روانی چقدر از زندگی ادمی را پر می کند..لذات بدنی کوتاه است و سطحی..لذات روانی نیز زودگذر..
بودا می گفت هدف زندگی دوری از رنج است..ولی کی توانست از درد و مربضی بگریزد..
عرفا می گویند هدف زندگی شبیه خدا شدن است..شبیه خدا شدن یعنی صفات الهی کسب کردن..یعنی مهربانی..بخشندگی ...این هدف زیبا ست.
مسحیت می گوید هدف زندگی خدمت و مهر ورزی به دیگران است
سخنی زیبا از دکتر فرانکل است می گوید هدف زندگی ارزشمندی و معنا داری انست. وتی هدفی داری و رسالتی برای خود قائل هستی و در ان می کوشی..درد ها و رنج ها را تحمل می کنی...ان سنگلاخ ها لازمه رسیدن به هدف است..که در کلیت زندگی یافت می شود.
به نظرم سخن دکتر فرانکل جالب است زندگی باید معنا دار و ارزشمند باشد..در این صورت از مرگ نخواهید هراسید و رضایت قلبی از خود خواهید داشت
برخی گویند هدف زندگی رسیدن به مطلوب های دنیوی چون ثروت و شهرت و ..است..این نیز توخالی است..ثروت برای رفاه و راحتی زندگی است خود هدف نمی تواند باشد ..شهرت نیز فقط دردناک است باعث می شود با نقاب زیست کنی..
