من و شوهرم از روزي كه با هم دوست شديم همه چيز رو به هم گفتيم و هيچ چيزي رو از هم پنهان نكرديم و پيش قدم هم خودم بودم،يعني صبر نكردم ببينم اول كه آيا اون ميگه كه بعد من بگم.از رابطه هاي قبليم هم با جزئيات گفتم و اون هم خيلي عادي برخورد كرد بدون اينكه به خودش اجازه بده بيشتر از چيزي كه من ميگم سئوالي بپرسه.و از اول هم معتقد بودم كسي كه مجبور باشم باهاش به خاطر افكار و عقايدش صادق نباشم آدم مناسب من نيست.و الان هم خيلي از انتخابم راضي هستم.وهمونقدر كه شوهرم براي من روشنفكر و ليبراله،من هم در مقابل همينطور هستم.