ام اس داره ولی تاحالا ندیدم گلایه کنه از شرایطش
همیشه میخنده و با مامان بزرگم میره گردش
خیلی اذیت میشه ها ، مامان بزرگم میگه یهو میبینی موقع راه رفتن میفته بعد خودش بخاطر اینکه من ناراحت نشم میخنده و شوخی میکنه
کارای نقاشی میکنه یه مدت آموزش نقاشی میداد ولی الان نه
همیشه میگم کاش مثل اون انقدر قوی بودم
خالم بخاطر بچه دار نشدنش از شوهرش جدا شد ولی خب من و خواهرمو مثل بچه های خودش میدونه ولی من گاهی براش گریم میگیره که چرا انقدر باید سختی بکشه
ولی قطعا درونش آشوب هست
و زیاد قوی بودن هم خوب نیست
زیاد از حد قوی بودن هم آدم رو می شکنه
گاهی آدم باید گریه کنه، گاهی با هیجاناتش جلو بره، گاهی کودک درونش زنده کنه
روح های متعالی تر، هنگام ورود به زمین، درسها و چالشهای سخت تر رو انتخاب می کنند. چون میدونن اینجوری درجه تعالی بیشتری پیدا می کنن.
خاله ات مثل منه😔
متاسفانه علت ام اس هم برمی گرده به درون زخمیش
این دورن زخمی مثل خوره میفته به روح و روان آدم و به مرور رویه اصلی عصب های مغز رو از بین می بره
گفتن و خندیدن اشکال نداره اما وانمود کردن به خیلی قوی بودن یعنی اوج فاجعه
اما خب به خودش مربوطه...
بچه ها من تو زندگیم شرایط خیلی سختی دارم اطرافیانم هم میدونن
ولی همیشه توی جمع با خنده و شوخی و اینا هستم
چندبار پرسیدن که چرا با وجود این همه سختی که داری انقدر شادی و روحیه داری؟
خودمم نتونستم جواب بدم
واقعا چرا مغزم پر از فکر ومشکل ولی روی لبام همیشه خنده؟
