عزیزم تسلیت میگم،خذا بهتون صبر بده و همسرتون رو بیامرزه..
درسته خیلی سخته ولی زندگی ادامه داره
البته الان این حالاتتون طبیعیه و این دوره ی سوگواری رو باید طی کنید ،اصلا تو خودتون نریزید و حتما گریه کنید و سوگواری کنید
ولی بخاطر بچتون هم شده زودتر این جریان رو بپذیرید و به زندگی عادی برگردید که اون طفل معصوم ضربه نبینه
این داغ سرد نمیشه ولی هم خودتون و هم بچتون باید زندگی کنید و برای شروع مرحله ی جدید زندگی چاره ای بجز پذیرش مرگ و نبودن همسرتون رو ندارید