خیره می شوم
به قاب عکس دریای در اتاقم
که با آن نه می شود صدای موج را شنید
نه صدف های ساحل را لمس کرد
خیره می شوم
به قاب عکس ماه بر روی دیوار
که هرگز تابان نیست
و ستارگانش برایم چشمک نمی زنند
وقت قرار است
و این بار خیره می شوم
به قاب عکس تو
تو را هم که اینگونه نمی شود داشت
بیا و لااقل
تو برایم واقعی باش
مجید رفیع زاد...
