سعی میکنم زیاد معطلتون نکنم و زود و خلاصه بنویسم
یه روز خیلی رندوم یکی به ربات ناشناسم پیام داد و با یه جمله فلسفی مکالمه رو باهام شروع کرد. صحبت درمورد این بود به چه چیز این زندگی دلخوشی؟ چی موجب دلگرمیته؟
من خام بودم اونوقتا. وقتی دیدم یکی اومده ناشناسم و انقدر خاص مکالمه رو شروع کرده، خیلی خوشم اومد
خببب
آخ از ربات تلگرام خداروشکر اومدم بیرون ازش
گذاش لایک
حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم. به خودم اومدم دیدم ۴-۵ ساعته دارم باهاش حرف میزنم. اون فوق العاده بود. باهوش و زیرک و شوخ طبع. خیلی شبیه من بود. همزمان که باهام چت میکرد، تمام نوشته های ۶-۷ سال فعالیتم توی تو.ییتر رو میخوند و درموردشون ری اکشن نشون میداد
لایک
بنظرم جالبه🤭
کامل گذاشتی لایک کن ببینم باشه؟
هیچوقت این حجم از توجه رو از جنس مذکری جز پدرم نگرفته بودم. ولی هرچقدر میگفتم تو کی هستی. میگفت نه من تو رو میشناسم و نه تو منو. آخر شب وقتی که صحبتامون به ته رسید. دیدم یه نفر یکی از قدیمی ترین توییتامو لایک کرد. توییتی که مثلا واسه ۳ سال قبل بود. همه رو داشت میخوند...
زدم روی پروفایلش. عکسش جوری بود که صورتش کامل مشخص نبود. فقط نصف صورتش دیده میشد. وقتی که دیدمش. به ولله قسم یادم اومد که من قبلا خواب اینو دیدم
کامل گفتی لطف کن لایک کن
یهویی استرس تمام وجودم رو گرفت. قبلا خواب یه غریبه رو دیدم که توی خواب بدجوری از دستش ناراحت بودم و حالا اون غریبه وارد زندگیم شده بود. زدم روی پروفایلش و رفتم که منم توییتاشو بخونم... دیدم که همش درمورد آتئیست بودن و عدم اعتقادش به خدا حرف زده بود. جو حس و حال اکانتش کلا روی این موضوعات فلسفی بود.
توی قسمت ریپلای هاش دیدم یه جای یکی نوشته بود اگه بفهمی امشب میمیری، آخرین کاری که با تمام وجود میخوای انجام بدی چی بود؟ گفت با خدای جدیدی که پیدا کردم حرف میزدم.
