توی خیابون یه پسری..

ببخشید طولانی بود اینجا نوشتمش

اومده بود دنبالم باز بیخیال شدم رفتم توی یه کوچه دیدم دقیقا با موتور از روبروم اومد اون طرف وایساد نگاش نکردم گف ببخشیدااا من زیاد سوال پرسیدم ازتون خانوم گفتم خواهش میکنم..گف نگفتین اهل کجایین واقعااا اعصابم خوووورد بود هیچی نگفتم رد شدم برگشتم گفتم عذر میخوام به شما ربطی داره؟ گف نه معذرت میخوام ببخشید بچه ها کوچه خلوت بود واقعا ترسیدم و خودمم حالم بد گرفته بود بدتر بغض کردم اما اومد و آدرس خونمونم یاد گرف 

میشه پست بعدیم رو هم بخونی

آره خودم هیچ وقت تو خیابون اصلااا جواب نمیدم ولی نمیدونم چم شد پشیمونم

الانم ناراحت شدم گریه کردم از دست خودم.

ولی کلی عذرخواهی کرد حرف بدی نزد اصلا

من اصلااا با هیچ پسری در ارتباط نبودم حتی دانشگاهم سرسنگینم...ولی واقعا امروز قلبم زد تو دهنم از استرس...یعنی پایی کوچمون باز دیدمش رد شد دلم میخواس همونجا گریه کنم...تنها ام بودم هیشکی ام خونه نبود

دقیقا همینکارو کردم پشت سرم نبودمد مثلا از یه کوچه قبل من میرفت...واقعا ترسیدم امروز🥲🥲🥲اعصابمم خورد بود خیلییی جوابشو ندادم ولی نباید اصن حرف میزدم