من انقدر چارچوب و قوانین سختی برای زندگیم گذاشتم، که مسئولیت ازدواج هرگز نمیتونم ، بپذیرم.
انگار ازدواج ماله من نیست.
با اینکه دوست پسرم چندین بار بحث اینکه رسمی اش کنیم رو ، پیش کشیده، ولی من در خودم و توانایی هام ، نمیبینم که ازدواج کنم ، یا بچه بیارم .
وقتی میبینم اینجا دختر های ۱۸ ساله ام ازدواج کردن، گاها فکر میکنم من زیادی سخت گیرم.
احساس میکنم دانش کافی برای تربیت بچه و اداره یک ازدواج ندارم.
آیا این سختگیری هام درسته ؟!
قرار نیست دانش کافی داشته باشی
چون تا زمانی که بچه دار نشی و خودت تجربه اش نکنی هیچ وقت دانشو بدست نیاری
ما با تجربه کامل میشیم هرچقدرم درموردشمطالعه کنی اخرش با تجربه کردنشه که دانش تجربی بدست میاری
چه 18سالت باشه چه 30 سالت
درسنهای بالاتر پخته تر میشی ولی تحملت تحلیل میره
ببین تو در نهایت باید باهاش روبرو بشی ، نمیتونی که تا آخر عمر مجرد بمونی
رو توانایی هات کار کن ، اگاهیتو زیاد کن ، اطلاعاتتو زیاد کن
چند سالته یادت باشه کمیت مهم نیس کیفیت ازدواج مهمه
بنظرم ازدواج نکن تاآخرعمرخانومه خودت باش مرداباازدواج تغییر میکنن یاهم دستت توجیبه خودت باشه ازدواج کن،که منت نونی که میده روت نباشه
