امیدوارم نرجس هر جا هستی خوشبخت و سلامت باشی!
اول راهنمایی بودیم تو کلاس وقتی می خندید از صدا و نوع خندیدنش بارها و بارها کل کلاس دوباره ب خنده می افتادن! جلو خودش می گرفت که نخنده بعد یکدفعه منفجر می شد و ریسه می رفت! من بیشتر از خنده اون می خندیدم یادمه اون موقع ها بعضی بچه ها بهش می گفتند چرا اینطوری می خندی! بنده خدا خیلی هم سعی می کرد جلو خودش بگیره ولی نمی تونست!
سالها از اون روزها می گذره و حس می کنم چقدر دلم برای همچین خنده هایی تنگ شده ، خنده آدم های طبیعی، خنده ای که طرف با همه وجود بخنده ، از ته دل بخنده، همه اش درگیر این و اون نباشه که یوقت نگن زشت می خندی و بلند نخند و کم بخند دندون هات خوب نیستند ، پیدا می شن!
یعنی برگردم به گذشته بهش می گم راحت بخند که خنده های تو پر از حس زندگیه!
