سلام عزیزدلم. سزارین پر از درده. کسی هم که درد حس نمیکنه به زور مسکن های قویه. هیچ وقت فراموش نمیکنم تا دو سه روز وقتی میخواستم برم دست به آب، مادر و پدرم هردو زیر بغلمو میگرفتن و با قدم های مورچه ای راه میرفتم. میدونم چقدر عذاب آوره.
درسته بعضیا راحت ترن. ولی در هرحال انرژی می بره این پروسه. من که سزارینی شنگول و سر حال ندیدم بعد زایمان.
گلم. خدا بهت توان بده. فقط به این فکر کن که قدیم (دور از جون همتون) مرگ اولاد یا مادر سر زایمان خیلی محتمل تر بوده. ولی حداقل الان خودت و نی نی کنار همید.
به هدف رسیدید دیگه. ولی روی شکمت یه یادگاری پر افتخار باقی میمونه تا آخر عمر.
تا میتونی روی بچه تمرکز کن. منظورم حمایت شما از اون نیست. منظورم اینه خودت ازش بهره ببر. بو کن بدنش رو. نگاش کن. تا راحت تر تحمل کنی.
ان شاء الله زودتر رو پا میشی