از اول بارداریم اینجوری شدم.قبلا ادم خـدخواه و بیخیالی بودم.الان هی حس میکنم مامانم بدبحته چون مریضه بابام بدبخته چون دندوناش افتاده شوهرم بدبخته چون کار زیاد میکنه...اصلا هر صحنه ای میبینم برام خیلی غم انگیزه...مثلا یکی بهم خوبی کنه گریه م میاد.خودمو خیلی گناه کار میبینم یعنی ازون جهت که حس میکنم باری رو دوش بقیه م هی میخوام خودمو بکشم تا بقیه راحت بشن.حتی فک کردم که کدوم روسری رو ببندم به بالای در و خودمو دار بزنم.حتی برا بچه م که میخواستم سقطش کنم و الانم دعا میکنم بمیره گریه میکنم.
پرحاشگرم شدم...سر همه داد میزنم باز گریم میاد
هورمونات بهم ریخته چیز نیست بعدش خوب میشی
بخاطر بارداری زودرنج شدی
هنه زندگی ها همینه مردا کار میکنن و پدر مادرا پا به سن میزارن
برعکس باید عکس نی نی ها رو نگا کنی
کلی خودت برا خودت انگیزه درست کنی
مادر نوه دار میشه و ....
با روانشناس صحبت کن اگرم نشد مرکز بهداشت هم مشاوره رایگان دارن
حتما صحبت کن
تغییرات هورمونی هست...طبیعی هست
البتهزیاد کلمات منفی رو تکرار نکن که بعدا دچار افسردی نشی...
بگو خدا رو شور بابا دارم خدا رو شکر مادرم هست و نوه اش رو میبینه
خدا رو شکر همسرم دلسوزه و برا بچه مون تلاش میکنه و بیشتر اینها رو برا خودت بزرگ نمایی کن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
