شب میشه میگم صبح شروع میکنم صبح میشه میگن ظهر شروع میکنن ظهر میشه میگم عصر شروع میکنم و این روند زندگی من مدت هاست که در جریانه
همیشه یه چیزی هست واسه شروع نکردنش یه بار خستم یه بار مغزم کار نمیکنه یه بار گشنم یه بار عصاب ندارم یه بار هیچی رو روالش نیست
مثل من .ک الان چشمام خیس اشک
کاش تموم بشه این زندگی کوفتی من بدبختیام
اکثرا وضعشون همینه تو تنها نیستی
همش میگم این دفعه دیگه درست میشه .این مشکلم حل میشه .اما دریغ . کار من شده حسرت زندگی بقیه رو خوردن .پیر شدم تو این زندگی حسرت یه بچه به دلم موند حسرت یه دلخوشی ب دلم موند . یه دلخوشی کوچولو خدا. تا کی استرس
