چون شوهرم راه دور کارمیره همیشه خودم وبچه هام خونه تنها هستیم تنها جایی که میرم خونه مادرم هست
این تنها بودن خونه خودمو باهیچی عوض نمیکنم کلا یجورایی عاشق این تنهایی شدم طوریکه حتی اگه کسی بیاد خونم فقط خداخدا میکنم زودتر بره
خودم ازصمیم قلب دوست ندارم باهیچکس رفت وامد کنم چون همیشه یه رفتاریا حرکت ازشون میبینم که اعصابم بهم میریزه وتا چندوقت میخوام به حرف یارفتارشون فکرکنم
به نظرتون ایا این رفتار من غیرنرماله که دلم نمیخواد باکسی رفت وامد کنم وهمش دوست دارم خودم وبچه هام تنها باشیم