شوهر منم دقیقا مثل شوهر شماست،بخدا من کم اوردم با دو تا بچه هم خانم خونه ام هم مرد خونه
احساس میکنم فرسوده شدم ولی برای مادرش جارو برقی ام میکشه
اون بگه میره بعد زنگ میزنه اومدم واسه مامانم میوه بخرم اگه خودمونم میخوایم بگو حتی مامانش نونم میخواد زنگ میزنه سر راهت چند تا نون بگیر برا من بیار بعد برادرشوهرم طبقه بالای خونش نشسته به اون هیچ وقت نمیگه برام چیزی بخر جایی برسونم بچه هاشم هر روز سرش خراب میشن ازشون نگه داری میکنه بعد ما که جای برادرشوهرم زندگی میکردیم تا بچه من میرفت پایین شروع میکرد به غر زدن
همه چی برای من برعکسه همه چی!
میتونی نکنی اما خودت نمیخوای و صبور نیستی
الان چندتا کامنت برات گذاشتم و گفتم باید یه مدت صبوری کنی و کم کم تغییر کنی و بهش مسئولیت بدی
باز دوباره میگی مگه میشه این کارو نکنم مگه میشه اون کارو نکنم
چرا نمیشه عزیزم؟!
مگه نه خودت میگی وقتی مادرش یا یکی دیگه میگه انجام میده براشون؟!
پس مشکل رو از خودت پیدا کن!
مگه شما اولین و آخرین زنی هستی که همسرت شغلش آزاده و صب تا شب تو خونه نیست
بهت جدی گفتم که جدی بگیری
وگرنه اگه با همین تفکر جلو بری فقط خودتی که زجر میکشی
منم مث شما بودم ولی الان دوساله تغییر دادم چون به شدت عصبی و خسته شده بودم
شوهر من هر کی بهش زنگ بزنه پول بخواد یا ما رو ببر اینجا انجام میده براشون ولی برا من مه
این یه مورد شوهر من دقیقا مثل شوهر توئه
زورش میاد بچه خودشو بغل کنه هی میگه داییش باهاش بازی کنه فلان
ولی تا دلت میخواد بچه برادرش و رو‌سرش می‌داشت قبلنا
چقدر پول براشون خرج میکرد الان کل لباسا بچم و مامانم میخره
ما زنا تا شوهر نداریم ناله از مجردی میکنیم. تا عروسی میکنیم هم گلایه از شوهر و خانوده اش موجودات عجیبی هستیم.
