سر حرفها و کارهاش زیاد فکر نکن.باور کن نصف تو فکر نمیکنه.
خیلی تجربه های زشت و مشابه دارم.اصلا جاشون نیس.ولی میگم اشتباه کردم براش توضیح دادم اشتباه کردم جواب دادم اشتباه کردم با فحشش گریه کردم.
عمر من مگه چقدره؟ نشستم و هی دارم حرفهایی رو کمه حتی روش فکر هم نمیکنه همینطور میریزه بیرون.
وقتی تغییر کنی،اروم بشی،نه که سرد و پر از نفرت،بیخیال .اومد تشکر ساده.نیومد برخورد ساده.مبینی خودبخود چقدر زندگی قابل تحمل تر و اسونتر میشه
الان خیلی تغیر کردم و واقعا آروم شدم و جواب هیچ حرفی که تو عصبانیت میزنه رو نمیدم مگر اینکه خیلی دیگه حرفش برام سنگین باشه یه جواب کوتاه میدم دیشب با حالت طعنه بهم گفت حالا میفهمم دختر عموهات چرا اینقد خاطر خواه دارن من فقط لبخند زدم
(قبلا بهش گفته بودم دخترعموهام هر کدوم ده سال ازم بزرگتر بودن ولی بابان با اونا مقایسم میکرد بخاطر همین فکر میکرد من خیلی حساسم روشون )
حتی همین الانم بهم گفت قبلا همش میگفتی بیا بخواب بیا بخواب الان میگی سر و صدا نکن
خوب وقتی رفتار نداره چرا انتظار داره من مثل همیشه باشم بی ذات
منم به اینجا رسیدم
اصلا برام پر رمگ نیست کاراش
حتی چیزایی ک نمیشه بگم اونام برا کمرنگ شد..
الویت خودمم و بچه امم اینکه محیط اروم باشه بی جرو بحث
البته اگر عقل الانم بود درجا جدا میشدم
الان پسرم بابایی نمیشه واقعا...
تمرکزم رو خودمه
