بچه ها من از بچگی تو چشم بودم و از درون داغون
مثلا الان می دونم دوستام همش حسرت قیافه منو می خورن ولی خودم افسردگی شدید دارم بخاطر کم پشتی موهام یا مثلا میریم یه جایی از من تعریف میکنن بعد از اون تو خونه همش حالم بده همش بی دلیل گریه میکنم همش احساس میکنم زشتم موهام کمه
بخدا قیافمم الان معمولیه دیگه مثل بچگی و نوجوونیم نیستم ولی باز به چشم میام نه به خوشگلیاااا
نمیدونم واسه چی