سال اولی که دانشگاه میرفتم خیلی افسرده بودن و توی دانشگاه خیلی کج و شل و ول راه مبرفتم جوری که هرکی منو میدید راهشو کج میکرد.میخوام بگم ظاهر پیکده و داغونی داشتم.حتی بارها دوستا بهم گفت تو راه فلان جا دیدمت داغون بود.بهم میگفتن خیلی کج و بی حال راه میری.من سعی میکردم درستش کنم ولی نمیتونستم.دقیقا قیافه و راه رفتنم مث کارتن خابابود.الان یادش افتادم هی مرورش میکنم حالم گرفته شدع بچه ها چیکارکنم