خوشبحال مردها دلشان که بگیرد سیگار میکشند..هرزمانی هم که باشد بدون ترس ودلهره،به دل خیابان میزنند،حتی اگرشد وسایل دم دستشان رامیشکنند،اما ما زن ها چه؟؟؟نه خیابان برای دلتنگی هایمان امن است،نه سیگار با طبع لطیفمان سازگار...نه دل شکستن ظرف ها راداریم...مازن ها که دلمان میگیرد...زورمان به موهایمان میرسد...به ناخن هایمان میرسد...به بغضمان میرسد...ما زن ها درمواقع دلتنگی خیلی قوی که باشیم نهایت درگوشه ای مچاله میشویم وبی صدا میمیریم..
حالا هزینه به جهنم هر ماه باید ویزیت بشه تا شرایط دندونش رو بدونیم چطوره.هر ماه عکس بگیریم.اخرشم گفتن باید عصب کشی بشه و روکش.تا بزرگ تر که شد دندونش ایمپلنت کنن.منم از غصه دارم دق میکنم.به سنگینی بچم اشک ریختم واسش