دلم نمیخواد باکسی حرف بزنم دوس دارم تاریک باشه اتاقم زیر پتو باشم از جاهای گوشه و کوچیک خشم میاد بهم حس امنیت میده دورم باید حتما چن تا بالشت باشه پشتم پتو که باد نخوره بهم اینجوری خوابم میبره
میلمم به خواب زیاده
درونگراهم هستم البته
توی روانشناسی نشونه چیه طبیعیه؟ کسی مثل من هس؟
عه من
علاقه شدیدی ب تاریکی دارم
شب ک میشه آرامشی عمیق وجودمو فرا میگیره
هچوقت برقارو روشن نمیکنم
از خورشید و هوای آفتابی بیزارم
برای خواب یا کلا؟
آره دقیقا منم مثل تو عاشق تنهایی و تاریکی ام
اوف چ جایی تعریف کردی
کیه ک دوست نداشته باشه
منم
ولی من یکم عجیبم روابط اجتماعی خوبی دارم
ودوستای زیادی دارم
ولی دقیقا همینایی که گفتیو دارم دوست ندارم از خونه اصلا برم بیرون
