دلنوشته من با خدا

خدا خودت میدونی گاهی شکرگزاری میکنم گاهی گله ،اما چرا گذاشتی تو زندگیم سگ دو بزنم واسه چیزایی که قسمتم نبود ،چرا گذشتی دردم بره برسه به استخونم ،چرا بی تابیمو ندیدی ؟؟چرا درموندگیمو ندیدی ؟؟؟خدا گنجشک نمیدونست ،شکارچی نمیدونست ،تو که میدونستی خدا نمیدونستی !!!چرا همه جا حرف از عدالت زدی اما کجایه این دنیا عادلانه و منصفانه بود ها؟؟؟این دنیات واسه ادمایه نامرد و عوضیت جایه قشنگیه !!!با همه اینا دوست داشتم، با همه اینا باز تو ذهنم باهات بارها حرف زدم چون به جز تو کسیو نداشتم تو بودی که با یادت ذهنمو اروم کردم با همه اینا باز بیا بغلم کن ارامشی بهم بده از جنس خودت ،خدا من شبیه ادمایه همسن و سال خودم نیستم ،حتی کوچیکتر از خودم ،حتی بزرگتر ازخودم ، من شبیه هیچکس نیستم حتی شبیه خودم من یه ادمه اروم ،عصبی، یه کم حرف، پرحرف،یه خوشحال ،غمگینم خدا حس میکنم  دلم خیلی پیر شده ای فریادرس انکه بجز تو فریادرسی ندارد به دادم برس گاهی حس میکنم همه چی دارم اما انگار هیچی ندارم حس تهی بودن و خالی بودن از هر چیزی،  دچار سردرگمی میشم و تو خودم گم میشم ،خدا داره کمرم زیر باره این درد میشکنه تا از این بدتر نشدم به دادم برس من ضعیف تر از اون چیزیم که تو فکر میکنی همه اینا وانموده من بیشتر از سنم جنگیدم ، اونه الان دیگه کشش ندارم کوچیکترین چیزام میره رو اعصابم تو باید فقط معجزه کنی کاری از دست کسی برنمیاد من کارمو به جز تو به کسی واگذار نکردم توهم به جز خودت منو محتاج دیگران نکن