درد و دل

چهار روزه نفس من بالا نمیاد از انتظار 

چهار روزه چشمام خشک شدن به گوشی که پیام تو رو ببینم 

انتظارت و میکشم شاید بیای دوباره بگی سلام 

تا حالا نشده بود این مدت ازت بی خبر باشم نامرد 

گفتی غرورت و شکستم تو که من و صدبار داغونم کردی 

چرا پیام نمیدی چرا 

خدایا دارم خفه میشم نمیتونم نمیفهمم چرا 

میدونم همش و میدونم و دلم براش تنگه 

دلم براش تنگ شده ولی نمیدونم چرا 

جز دعوا و اعصاب خوردی برام هیچی نداشت هیچی 

چرا من اینقدر ساده چرا چرا 

میگفت برام مهمی برام عزیزی دوست دارم مگه میشه با آدمی که دوسش داری اینجوری کنی 

من واقعا با همه ی وجودم بهش اعتماد داشتم باورش داشتم 

ببین اونقدر ازش بدی دیدم و شنیدم که حد نداره 

دلم خوشه به اون دو سه کلمه ی خوب به همون حس پاک خودم 

دلم میخواد فراموشش کنم ولی نمیتونم میبینمش هر روز 

خدا من و خلق کرده به کسایی دل ببندم که دل ندارن 

رابطمون عاشقانه نبود قرارم نبود بشه من فک میکردم مثل رفیقیم ولی اشتباه میکردم من براش ذره ایم اهمیت نداشتم 

باورت میشه همه رو میدونم ولی آروم نمیگیرم چون من روراست بودم باهاش 

من سادم خیلی ساده 

از همه ی کارام افتادم عقب خانوادم خسته شدن دیگه از کارام 

یه عالمه کار مهم دارم که تو زندگیم خیلی تاثیر دارن ولی نمیتونم انجام بدم 

از اولش که اومد اشک ریختن من شروع شد تا همین لحظه 

مجبورم نرم سمتش اونم نمیاد دیگه فقط چون دفعه ی آخر مجبور بودم باهاش رسمی حرف بزنم 

شاید من اشتباه کردم نباید اینجوری میکردم ولی حرفای بقیه در موردت کارای خودت رفتارات کدوم و باید باور میکردم کاش بودی می‌دیدی حالم و میخوندی حرفام و 

خدایا امشب جونم و بگیر 

راضیم از زندگیم ممنون از هرچی دادی و ندادی بهم 

ولی خدا جونم نمیکشم نمیتونم تحمل دنیات و ندارم من آدم این زندگی نبودم 

امشب جونم و بگیر بذار برم مهربون من 

از بندگی من یه دونه بگذر خدای عزیزم